Powieść godna pieśni bogów

 "Pan Lodowego Ogrodu - księga II" Jarosław Grzędowicz

        Druga księga jednej z najsłynniejszych polskich serii fantasy, czyli "Pana Lodowego Ogrodu" to kontynuacja przygód bohaterów znanych z części pierwszej, Vuko Drakkainen i Filara, syna Oszczepnika. Wiele nagród, ocena 7.9 na Lubimy Czytać, to o czymś świadczy. Nie bez powodu cykl Jarosława Grzędowicza jest wymieniany jednym tchem obok "Sagi o wiedźminie" czy "Achai" w gronie najlepszych polskich fantasy. Recenzję poprzedniej księgi również znajdziecie na moim blogu, a tymczasem zapraszam na moją opinię o tej powieści.

UWAGA! W recenzji mogą pojawić się spoilery dotyczące pierwszej księgi, czytasz zatem na własne ryzyko.

        Vuko Drakkainen nie wypełnił swojej misji odnośnie odnalezienia i przywiezienia badaczy z powrotem na Ziemię. Ale nie spocznie dopóki nie zrobi tego, co mu zlecono. Nawet jeśli miałby na Midgaardzie zapuścić korzenie lub stać się taki sam jak zaginieni ludzie. Tymczasem Filar, były przyszły Cesarz, zmierza w kierunku wskazanym przez Wiedzących, choć sam nie wie gdzie i po co,

        Według mnie fabuła była ciekawsza w pierwszej części. W tej księdze mamy sporo fragmentów, w których niby coś się dzieje, ale nie jest to zbyt wciągające i zaraz o tym zapominamy. Jest to dla mnie zrozumiałe. Często, w dłuższych seriach niż trylogie, druga część jest słabsza, przez to, że autor chce rozwinąć swoich bohaterów i przygotować akcję pod następne części. I tak właśnie tutaj jest. Jako samodzielna powieść, księga druga nie powala, ale jest konieczna dla całej serii.

        Zdecydowanie najlepiej wypadają bohaterowie, przede wszystkim Vuko oraz Cyfral. Ich relacja wprowadza akcent humorystyczny do książki, który wypada wybornie. Rzekłbym nawet, że jest to najlepszy aspekt w powieści. Za to wątek Filara mnie nie przekonuje, o ile jest w jednym miejscu jest to nawet ciekawe, jednak jego podróże mnie nie przekonują i często nudzą.

        "Pan Lodowego Ogrodu - księga II" to bez wątpienia książka słabsza niż poprzednia część, jednak nadal to bardzo dobra powieść. Warto ją przeczytać, by móc zabrać się za kolejne części i nie zniechęcać się, bo w każdej serii musi być słabsza pozycja. A zakończenie księgi drugiej daje nadzieje na świetne kolejne części.